Szlak kolejowy budowany etapami w latach 1888 – 92. Pierwszym oddanym do użytku fragmentem linii było połączenie z Rokitek do Niegosławic. Oddanie tego odcinka nastąpiło 1.X.1890. Odcinek ten biegnie w dość prostym równym terenie. Budowa tego fragmentu umożliwiła połączenie linii nr 14 z linią nr 275. Kolejna część linii z Kożuchowa do Popęszyc została oddana do użytku 1.XII.1891 roku. Tutaj budowniczy napotkali na nieco więcej trudności, gdyż od Kożuchowa do Popęszyc szlak prowadzono przez Wzgórza Dalkowskie. Ostatni fragment szlaku z Popęszyc do Niegosławic oddano do użytku 16.V.1892 roku. Budowy całej trasy dokonały niemieckie koleje państwowe.
Linia nr 303 jest jednotorowa niezelektryfikowana. Od zawsze miała ona charakter lokalny obsługując okoliczne miejscowości. Wyjątkowy charakter miało jedynie ponadregionalne osobowe połączenie między Marciszowem a Zieloną Górą (czas przejazdu pociągu był jednak strasznie długi na całym odcinku i wynosił około 7 godzin).
Ruch kolejowy na szlaku był niewielki – 4 pary pociągów na dobę. Powodem małej ilości kursów była sama konstrukcja szlaku – niewielka ilość stacji gdzie mogłyby się odbywać mijanki.
Jeżeli chodzi o prędkości obowiązujące na linii nie były zbyt wielkie. Szczególnie na początku lat 80 tych prędkości były wręcz skandalicznie niskie. 10 km odcinek z Przemkowa Odlewni do Niegosławic pociągi pokonywały w 35 – 40 minut. Podobnie było na innych fragmentach. Wymusiło to na służbach drogowych konieczność przeprowadzenia remontów, w wyniku których prędkość uległa poprawie. W rozkładzie jazdy z roku 1985/86 odcinek 10 km z Przemkowa Odlewni do Niegosławic pociągi pokonywały od 15 do 25 minut. Najpierw wymieniono podkłady (pochodzą one z 1985 roku). Potem ułożono nowe szyny (pochodzą one z 1987 roku).
Mimo poprawy szybkości przejazdu nie uchroniło to linii przed zamknięciem dla ruchu. 1 stycznia 1991 roku dla ruchu pasażerskiego wyłączono odcinek Niegosławice – Przemków, dla ruch towarowego ten sam odcinek zamknięto 1 stycznia 1994 roku. Odcinek Przemków – Chocianów zamknięto dla ruchu pasażerskiego 1 stycznia 1991 roku, dla ruchu towarowego 1 stycznia 2000 roku. Zanim doszło do zamknięcia linii w PKP zastanawiano się nad dokonaniem remontu jednego z wariantów połaczenia okolic Szczecina z Czechami. Wybrano odcinek Zielona Góra – Żary – Węgliniec, co tym samym przypieczętowało zamknięcie wspomnianej linii (wariant przez Kożuchów – Niegosławice – Rokitki była za bardzo odchylony od prostej).
Obecnie linia jest nieprzejezdna, na sporej części szlaku szyny zostały zdemontowane. Linia została wyłączona z katalogu szlaków kolejowych. Warto dodać, że przed II wojną istniały na terenie Ziemi Szprotawskiej 2 przystanki kolejowe w Wysokiej oraz w Rudzinach, które po wojnie nie funkcjonowały.
Przebieg linii na terenie Ziemi Szprotawskiej: